اسیب های نوپدیداجتماعی (اعتیاد به اینترنت)

 

 

معمولاً 70 درصد از اعتیاد به اینترنت را بازی­های آنلاین و قمار آنلاین (به نظر حذف شود بهتر است زیرا فکر نمی‌کنم دغدغه‌ی جامعه‌ی ما باشد.) تشکیل می­دهند.

 

2. اعتیاد به ارتباط‌های اینترنتی؛

 

شامل بودن در شبکه­های اجتماعی، چت و تالارهای گفت‌وگو، افرادی که دچار اعتیاد به گپ زدن و گفت‌وگوی اینترنتی می‌شوند، معمولاً بیش از حد درگیر روابط اینترنتی هستند. دوستی اینترنتی خیلی سریع اهمیت و جایگاه روابط خانوادگی و دوستان قدیمی را می‌گیرد. به ظاهر مبتلایان به این بیماری دائم در اینترنت دنبال اسم خودشان می‌گردند.

 

این که چند نفر و از کجا به وبلاگ یا سایتشان لینک داده‌اند برای آن‌ها بسیار مهم است و مدام به سایتشان سر می‌زنند و احتمالاً از کمبود یا افزایش بازدیدکنندگان دچار استرس می‌شوند. خود افشاگری وبلاگی مسئله‌ی دیگری است که محققان آن را یک بیماری خوانده‌اند. گروهی از مردم رازها و اسراری را که معمولاً شخصی و خصوصی قلمداد می‌شود، روی وبلاگ‌هایشان افشا می‌کنند که دامنه‌ی آن از عکس‌های خصوصی گرفته تا روابط خصوصی امتداد دارد.

 

3. استفاده­های پورنوگرافی؛

 

در این حالت فرد مدام در اینترنت به دنبال تحریکات جنسی است.

 

4. اعتیاد جمع‌آوری اطلاعات.

در این نوع اعتیاد، فرد شیفته‌ی غنای اطلاعات وب می‌شود و جست‌وجوی بیش از اندازه برای جمع‌آوری اطلاعات، از پیامدهای این شیفتگی است. وبلاگ نویسی و خرید اینترنتی بیش از اندازه و اینترنت گردی از همه جا، آشغال جمع کنی اینترنتی، از دیگر موارد اعتیاد اینترنتی هستند.

 

 

تأثیرات اعتیاد اینترنتی هم جسمانی است و هم بیرونی و مربوط به زندگی شخصی. هر رفتار افراطی را نمی­توان اعتیاد اعلام کرد، به عنوان مثال نمی­توانیم یک مکالمه‌ی طولانی با تلفن را اعتیاد حساب بیاوریم و همچنین نوع استفاده‌ی غلط هیچ‌گاه بهمعنای غلط بودن خود رسانه‌ی اینترنت نیست. مقاومت در مورد این که ما اینترنت را به عنوان یک عامل اعتیادآور بخوانیم بیشتر به فواید اینترنت در جامعه بر می­گردد. از اینترنت می­توان استفاده­های گوناگون برد و همین استفاده­ها نیز بیشتر در ارتباط با جنبه­های حرفه­ای زندگی ممکن است که پیش بیایند. به عنوان مثال تجارت ممکن است از راه اینترنت صورت بپذیرد و این عامل، استفاده‌ی بیشتر از اینترنت را رقم بزند.

 

به همین دلیل است که تشخیص علایم اعتیاد به اینترنت به دلیل جنبه­های گوناگونی که در زندگی امروزه پیدا کرده است بسیار مشکل است و به یک پزشک حاذق در این بین نیاز است تا علایم اعتیاد به اینترنت را تشخیص دهد زیرا استفاده‌ی بیشتر به منزله‌ی رفتار اعتیادآور در اینترنت محسوب نمی­گردد.

 

فرد معتاد به اینترنت نوعی احساس به روز بودن در محیط تکنولوژیک می‌کند. پیامدهای زیستی شامل آسیب­هایی مانند کمر درد و خستگی چشم و بی‌تحرکی بر اثر عدم ورزش رخ می‌دهند. اختلال در الگوهای خواب شبانه نیز از سایر پیامدها است. در موارد شدید استفاده از کافئین از سوی کاربر برای استفاده‌ی طولانی مدت از اینترنت مشاهده شده است. این آسیب­ها در برابر آسیب­های روانی بسیار کم‌رنگ­تر هستند.

 

در زمینه‌ی آسیب­های اجتماعی، تحقیق یونگ نشان داد که 53 درصد از معتادان به اینترنت در روابط ازدواج، دوستیابی و روابط بین کودکان و والدین دارای اختلال بودند. بیماران زندگی انفرادی در کنار رایانه را به تدریج جایگزین زندگی در کنار مردم ساخته بودند. در مورد همسران، معمولاً اعتیاد اینترنتی باعث آن می­شود که همسر نتواند وظایف خود را به طور کامل انجام دهد که به آن همسر Cyberwidow (بیوه‌ی مجازی) نیز گفته می­شود. حتی در نمونه­های شدید اعتیاد به اینترنت، مادر وقت کافی برای رسیدن به فرزندان را ندارد.

 

یکی دیگر از مشخصه­های رفتاری اعتیاد به اینترنت پرخاشگری در عدم دسترسی به اینترنت است. از دیگر مشکلات نوعی مسخ شدگی است. معتاد اینترنتی قادر به انجام عمل در محیط واقعی نیست و در واقع بیشتر ذهنیات فرد هستند که انرژی معتاد را می­گیرند تا اعمال روزانه‌ی او در محیط واقعی. از افزایش موارد طلاق نیز از مشکلات ناشی از اینترنت نام می­برند (Quittner, 1997)، حتی در مواردی عجیب گزارش شده که برخی از همسران که به اینترنت اعتیاد دارند بیشتر تمایل دارند که با همسر خود در زندگی مجازی ارتباط داشته باشند تا با آن‌ها به خرید بروند و یا در کارهای اجتماعی شرکت کنند.

 

بیماران روابط عاطفی و اجتماعی خود را در فضای مجازی برای یافتن عشق، حتی بعد از ازدواج ادامه می‌دهند. امروزه در اکثر مدارس استفاده از اینترنت به عنوان یک ابزار آموزشی مدرن مورد توجه قرار گرفته است با این حال 86 درصد از معلمان بر این باورند که اینترنت عملکرد درسی کودکان را بهبود نمی­بخشد (Barber, 1997)، معلمان بیان می­داشتند که اطلاعات بر روی اینترنت بیش از حد آشفته است.

 

 

 

 مطالعه‌ی یونگ همچنین نشان داد که 50 درصد از دانش آموزانی که از اینترنت زیاد استفاده می‌نمایند، نمرات ضعیف­تر و مطالعه و توجه کمتری به درس در کلاس داشته‌اند. مطالعات در زمینه‌ی اعتیاد به اینترنت در محیط شغلی هم نشان می­دهد که 50 درصد از مصارف اینترنت در محیط­های کاری مرتبط به استفاده­های غیر کاری است (Robert Half International,1996).

 

در واقع فرد با مصرف اعتیادگونه، درد را فراموش می­کند و به شادی می­رسد؛ این در حالی است که به واقع مشکلی حل نشده است. ما در حالت واقعی وقتی مشکلمان حل شود خوشحالیم اما در حالت اعتیاد بدون دلیل خوشحالیم. رسانه فرد را در حالت کنونی‌اش قرار می­دهد. در واقع اینترنت پوششی می­شود برای مشکلات فرد. در این بین آسیب­ها خود را پنهان می­سازند و این امر باعث آن می­شود تا پزشکان و جامعه به این آسیب­ها برای حل آن‌ها پی نبرند و به لایه­های زیرین جامعه بروند. مانند مشکلات زناشویی. این امر باعث می­شود تا راه حلی نتوان برای مشکلات پیدا کرد.

 

عوامل ایجاد کننده‌ی اعتیاد اینترنتی (به جز خود عامل اینترنت)

 

این که هر وقت فرد احساس ناامیدی، افسردگی و تنهایی و عدم جذابیت می­کند و به سراغ عامل تسکین دهنده می­رود، یکی از مشخصه­های رفتار اعتیادآور است. عوامل پیش زمینه­ای نیز در این بین مهم هستند، مانند عزت نفس پایین که باعث می­شوند فرد به اینترنت روی بیاورد. در کل ممکن است که اعتیاد به اینترنت تنها واکنشی باشد به زندگی رقت بار فرد. در واقع مواد تخدیر کننده مانند الکل، دارو و اینترنت در واقع یک مفعول شرایط نابسامان اجتماعی هستند و خود آن‌ها فاعل شرایط بد نیستند.

 

 

 

 یک عامل دیگر مسخ کنندگی رسانه­ها هستند، زیرا باعث می­شوند که افراد در برابر مشکلاتی که دارند هیچ واکنشی نشان ندهند، درست مانند مواد مخدر. فرد معتاد دیگر به دنبال کار نمی‌رود و برای مشکلات خود دست به فعالیت نمی‌زند و به همین دلیل روی به رسانه می­آورد و مواد مخدر، تا مسخ گردد و آلامش تسکین یابد. اینترنت ماده‌ی مخدری برای فرار از واقعیت است. بارها دیده­ یا شنیده‌ایم که گاهی یک کاربر اینترنت تا چند روز پشت رایانه حتی غذا نمی­خورد. این امر در واقع نمایانگر این جدا سازی فرد از واقعیت است که حتی فرد نیازهای اولیه برای زنده ماندن خود را جدّی نمی‌گیرد و آن‌ها را واقعی نمی­پندارد.

 

 

برای درمان اعتیاد به اینترنت، هرگز استراتژی ممانعت از ورود فرد بیمار به اینترنت تجویز نمی‌شود. معمولاً استراتژی­هایی که پزشکان در این مورد پیشنهاد می­دهند بر مدیریت زمان روزانه و استفاده از برنامه­های جایگزین تأکید دارد. باید فرد را توانمند کرد زیرا فرد توانمند با عزت نفس بالا اینترنت را در کنترل خود می­گیرد و نه اینترنت وی را.

 

 

مدیریت زمان یکی از فاکتورهای مهم در اعتیاد اینترنتی است زیرا بیشترین ضربه را فرد از این نوع اعتیاد، از زمانی که از دست رفته است می­خورد و نه از آسیب جسمانی. اولین سؤال پزشک نیز باید این باشد که فرد در طول روز و هفته چقدر در اینترنت است، چه ساعت‌هایی در روز و در کجا معمولاً به اینترنت دسترسی پیدا می­کند. این سؤال‌ها برای برنامه‌ریزی طرح درمانی برای طرح‌ریزی یک الگوی زمانی جدید زندگی مناسب هستند. به عنوان مثال از بیمار بخواهیم به جای بررسی روزانه‌ی پست‌های الکترونیک، در صبح، دوش بگیرد و یا به بیمار بگویند تا استفاده از اینترنت را تا بعد از شام به تعویق بیاندازد. اگر بیمار حاضر به ترک رفتار نیست از او بخواهیم حداقل هر نیم ساعت از اینترنت خارج گردد و یا مکان استفاده از اینترنت را تغییر دهد.

 

 

بیشترین اعتیادها به اتاق­های چت، بازی­های آنلاین و گروه‌های اینترنتی است. در روش دیگر باید از افراد خواسته شود 5 مزیتی که از استفاده‌ی روزانه از اینترنت را به دست می‌آورند همراه با 5 تا از معایب آن بنویسند تا ببینند کدام یک از آن‌ها دارای چربش بیشتری بر دیگری دارد. یکی از دلایل اعتیاد اینترنتی عدم حمایت از جانب گروه‌های دوستی و ضعف در روابط گسترده‌ی اجتماعی است که این امر باعث آن می­شود تا فرد به دنبال این‌گونه از ارتباطات در اینترنت برود.  

 

به طور کل همان‌گونه که بیان داشتیم اعتیاد به اینترنت ناشی از عزت نفس پایین فرد کاربر و مشکلات در برقراری ارتباط و زندگی در جهان واقعی است و هرچه قدر این مشکلات در جامعه بیشتر باشد میزان اعتیاد به اینترنت نیز افزایش می­یابد و مشکل زمانی حاد می­شود که اعتیاد به اینترنت این مشکلات را افزایش می­دهد. باید توجه داشت که کشور ما نیز از این قاعده مستثنی نیست و مسئولین امر باید به طور کارشناسی در پی پیشگیری و به حداقل رساندن این مشکل در جامعه باشند تا سلامت جامعه‌ی ما دست‌خوش آسیب‌های ناشی از استفاده‌ی بی‌رویه از اینترنت نشود.(*)

 

1- Young, K. S. (1996). Internet addiction: The emergence of a new clinical disorder. Paper presented at the104th annual meeting of the American Psychological Association, August 11,1996.Toronto, Canada.

 

2- Griffiths, M. (1995). Technological addictions. Clinical Psychology Forum. 76, 14 - 19.

 

3- Shotton, M. (1991). The costs and benefits of "computer addiction." Behaviour and Information Technology.10(3), 219 - 230.

 

4- Rachlin, H. (1990). Why do people gamble and keep gambling despite heavy losses? Psychological Science,1, 294-297.

 

5- Walker, M. B. (1989). Some problems with the concept of "gambling addiction": should theories of addiction be generalized to include excessive gambling? Journal of Gambling Behavior, 5,179 - 200.

 

6- Griffiths, M. (1990). The cognitive psychology of gambling. Journal of Gambling Studies, 6, 31- 42.

 

7- Lesieur, H. R., & Blume, S. B. (1993). Pathological gambling, eating disorders, and the psychoactive substance use disorders. Comorbidity of Addictive and Psychiatric Disorders. 89-102.

 

8- Keepers, G. A. (1990). Pathological preoccupation with video games. Journal of the American Academy of Child and Adolescent Psychiatry. 29(1), 49 - 50.

 

9- Morgan, W. (1979). Negative addiction in runners. Physician and Sportsmedicine,7, 56-69

 

10- Peele, S., & Brodsky, A. (1979). Love and addiction. Scarborough, Ontario: New American Library of Canada..

 

11- Winn, M. (1977). The plug-in drug. New York, NY: Viking Penguin, Inc.

 

12- Quittner, J. (April 14, 1997). Divorce Internet Style, Time, p. 72.

 

13- Barber, A . (March 11, 1997). Net’s educational value questioned, USA Today, p.

 

*سعید واحدی فرد؛ کارشناس ارشد علوم ارتباطات دانشگاه علامه طباطبایی/انتهای متن/